(Víctor M. Muñoz, Las manos sobre la tierra, 2006)
domingo, julio 30, 2006
sábado, julio 29, 2006
Estou aprendendo a ladrar
Querida mamá: estou aprendendo a ladrar.
une saison en enfer.
repite comigo Une-Saison-En-Enfer.
trinta xeracións de meu analfabetas
Eu estou aprendendo a ladrar.
marcar un nunca territorio coa epiglote
coma un cadelo coma un can de palleiro
escadelearme ata volver en min en can entón pronuncio
Walt Walt
Walt Whitman mamá.
(más...)
Querida mamá: estoy aprendiendo a ladrar.
une saison en enfer.
repite conmigo Une-Saison-En-Enfer.
mis treinta generaciones analfabetas
Yo estoy aprendiendo a ladrar.
marcar un nunca territorio con la epiglotis
como un can como una perra cualquiera
emperrarme hasta volver en mí en can entonces pronuncio
Walt Walt
Walt Whitman mamá.
(Olga Novo)
viernes, julio 28, 2006
jueves, julio 27, 2006
miércoles, julio 26, 2006
martes, julio 25, 2006
La poesía destruye al hombre...
La poesía destruye al hombre
mientras los monos saltan de rama en rama
buscándose en vano a sí mismos
en el sacrílego bosque de la vida
las palabras destruyen al hombre
¡y las mujeres devoran cráneos con tanta hambre
de vida!
Sólo es hermoso el pájaro cuando muere
destruído por la poesía.
Leopoldo María Panero
El último hombre (1984)
domingo, julio 23, 2006
Billete de ida, por favor...
Os lo digo, infelices, jodidos de la vida, vencidos, desollados, siempre empapados de sudor; os lo advierto: cuando los grandes de este mundo empiezan a amaros es porque van a convertiros en carne de cañón.
(Viaje al fin de la noche, 1932)
Louis-Ferdinand Céline
sábado, julio 22, 2006
la luna se desmenuza
en las manos del agua
sus copos breves devuelven mi canto
guardado en Poética in Blue
viernes, julio 21, 2006
Palacios de plata
Siempre está junto a mí
lo que no es mío.
Y donde no soy yo
continúo sintiendo.
Comunico por el impalpable contacto
con otras soledades que no son la mía,
con un amor inmenso que no me conoce,
con países y sombras que no me pertenecen.
En todo mi no ser
se oculta mi profundo ser.
Juan Eduardo Cirlot
El Palacio de plata (1955)
lo que no es mío.
Y donde no soy yo
continúo sintiendo.
Comunico por el impalpable contacto
con otras soledades que no son la mía,
con un amor inmenso que no me conoce,
con países y sombras que no me pertenecen.
En todo mi no ser
se oculta mi profundo ser.
Juan Eduardo Cirlot
El Palacio de plata (1955)
guardado en Versos
Suscribirse a:
Entradas (Atom)