sábado, diciembre 30, 2006

Posesión



Afíxenme á túa pel,
á calor das túas uñas
rabuñando súplicas.
O meu corpo, húmida verdade,
desfíxose en faces de Medusa.
Non me mires aos ollos aínda,
sabes que o chan é quen mellor
acolle os teus bicos
mentres esperas a palabra
que te leva dentro
neste xogo de alquimias.

A túa entrega é miña
ata que xa case non se distingue
a man da correa que guía,
a orde da obediencia,
o desexo da necesidade
e quedamos, sen remedio,
aterecidos nun pronome posesivo.


(A ollada de Astarté)

9 comentarios:

@Igna-Nachodenoche dijo...

Nos acostumbramos a los pronombres posesivos, mi marido, mi mujer, mi amante, mi compañero, y nos olvidamos de los adverbios de tiempo, donde dejamos nuestros besos.

Saludos.

Unknown dijo...

....jor.... un escalofrío me ha recorrido al terminar de leerlo.... me ha encantado.... un saludo....

Antonio F. Marín dijo...

Cada día escribes mejor, Pura.

Anónimo dijo...

¡¿Pronombres?...¿y además posesivos?.....No sé, yo soy más de conjunciones.

Un beso.

El detective amaestrado dijo...

No hay manera de ocnseguir tu libro...¿algún canal alternativo?

Ángel Fondo dijo...

Eficaces posesivos que enhebran los hilos con los que la imaginación puede tejer pasiones.
Besos.

Sintagma in Blue dijo...

Detective, supongo que te refieres al de la Perra Negra, porque el de Astarté aún no ha salido. De todas formas, contacta conmigo por e-mail y te explico.

euridice61@hotmail.com


(Besos para todos)

Anónimo dijo...

Bonitos versos, vive Dios...

Y la foto... Es de las más eróticas que he visto nunca...

Besos

Tyler

Alma dijo...

Liberado o león do seu atadura,
ávido, voraz, insaciable;
insubordinado, transgresor, rebelde;
roxe con ímpetu de aventura
aínda que termine petrificado...

silente.

---A ollada de Joss---

DB

PD1: Ciertamente sabes como someter
as letras á túa húmida vontade.

PD2: Nuevamente os meus respectos y Saúdos "in blue"

PD3: Espero o meu pobre galego non lle disguste.